Just because you carry it well
does not mean it isn’t heavy…

Die uitspraak stuurde mijn man Remon me onlangs door.
Wat is dat eigenlijk een goeie…
Ik heb hem inmiddels ook al doorgestuurd naar iemand op wie hij van toepassing is, maar eigenlijk kan ik blijven zenden.
Mijn hele netwerk zit vol met mensen die hier een gevoel van herkenning bij zullen hebben. (Soort zoekt soort)

Je bent een doorzetter, krijgt veel op je pad maar dealt daarmee.
Zitten op de bank en wegzakken in teleurstelling, verdriet of zorgen past je niet.
Terwijl er best eens pittige dingen langskomen.
Mensen om je heen die het moeilijk hebben of ziek zijn.
Kinderen die niet goed in hun vel zitten en waar je zorg om hebt.
Dilemma’s in werk waar je niet goed uit komt, noem het maar.

Ik herken het zelf ook.
We hebben meer dan genoeg op ons bord gehad en liggen,
maar ook het vermogen om je ratio, veerkracht en pragmatische kant steeds weer aan te spreken.
Je blijft je inspannen, anderen inspireren en resultaten boeken.
Je lijkt ook geen hulp nodig te hebben en wie kan jou helpen?
Langdradige praatsessies zijn niet je ding en je komt toch op dezelfde conclusie uit, het heeft geen zin bij de pakken neer te gaan zitten.

Dat neemt niet weg dat ook jij af en toe heel even denkt:
‘Pfffff…..wie heeft bedacht dat ik dit allemaal aan kon. Iets in dit universum heeft me volledig overschat’
En dan hop, ga je weer door ?

Sta voldoende stil bij wat jij ter compensatie nodig hebt om te blijven vlammen zoals je wil en doet.
Neem ook jouw eigen belasting serieus en bagatelliseer het niet.
Maak ruimte om de focus ook af en toe naar binnen te verleggen.

En als je een andere superman of superwoman tegen komt, vraag dan eens oprecht hoe het echt met hen is.
Vertrouw niet op de eerste glimlach, op de daadkracht en energie die je nog ziet.
Daarachter kan vermoeidheid schuilen en de wens even hardop te mogen klagen, zonder hierin te verzanden.
Ook dat mag er soms zijn, even beseffen wat je draagt en oplost.
Wees lief voor jezelf.
En beloon ook jezelf.